“ We hebben allemaal cultuur nodig om geestelijk te kunnen ademhalen. ”
Hannie Lutke Schipholt

Zou je jezelf kort willen introduceren?

Hannie Lutke Schipholt, 60 jaar, 27 jaar gelukkig getrouwd met Frank, twee volwassen kinderen. Jullie kennen mij als raadslid, maar ik ben ook kunstschilder. De laatste jaren was ik steeds minder tevreden over mijn werk. Een soort schildersblock, zeg maar. Daarom ben ik weer op les gegaan en doe ik nu het Academisch Atelier bij Crejat in Alkmaar. Daar wordt ik heerlijk uit mijn comfortzone getrokken en zoek ik mijn eigen stijl, thema etc. Ik kan de meeste dingen wel schilderen, maar de vraag is wat ik er zelf mee wil en waarom. Het schilderij hieronder is het laatste wat ik heb gemaakt. Vorige week was het af. 

Schilderij van Hannie Lutke Schipholt, “My yellow room of joy” Olieverf op doek 100 x 80 cm
Recent werk van Hannie Lutke Schipholt: 'My yellow room of joy', olieverf op doek 100 x 80 cm

Wat is je lievelingsboek? 

Ik heb geen lievelingsboek of lievelings- wat dan ook. Ik geniet van heel veel kunstuitingen van veel verschillende makers. Ik beperk me niet. Daarom zal ik deze en de volgende vragen interpreteren als “zeg eens iets over…”

Er zijn veel boeken die me hebben geraakt en/of die invloed op mij hebben gehad. Een daarvan is “Beyond Power” van Marilyn French. Dat werkt tot op de dag van vandaag nog op me door. Het is een allesomvattende cultuurkritiek op hoe onze samenleving is ontstaan en hoe de patriarchale machtsstructuren onze levens beheersen. Er is wel het een en ander bereikt, maar de onderliggende structuur is er nog steeds. Met de huidige extreem rechtse potentaten aan de macht in vele landen, is het gevaar groot dat we weer terug worden geworpen in de tijd.

Ik heb nooit begrepen waarom dit boek zo weinig aandacht heeft gekregen. 

Wat is je lievelingsfilm?

Ik houd van historische films. The Last Emperor of China heeft grote indruk op me gemaakt, maar ook de film Gandhi. Beide heb ik meerdere keren gezien. Thuis zijn we fan van de Coen brothers, geweldige regisseurs. Ik vind bijna alles van hen goed. De vervreemdende sfeer die ze weten te creëren, net op het randje van absurd. Goedmoedige domheid die tot reuzedrama kan leiden, met berekende geslepenheid die daar misbruik van maakt is natuurlijk een dankbaar thema. Zij weten het zo te filmen dat het niet plat is, maar van complex tenenkrommend tot hilarisch. Meer recent vind ik de Nederlandse film De Terugreis erg goed. Dementie bij eigenwijze ouderen is een voor mij redelijk bekend thema geworden in mijn omgeving. Fantastisch geacteerd.

Filmposter van de Nederlandse film 'De Terugreis'
Filmposter van De Terugreis

Wat is je lievelingsmuziek?

Ik luister het meest naar wat Spotify Alternative Indie noemt of Indie rock. Mag best stevig zijn; Parquet Courts, Wet Leg, Cage the Elephant, Nicolas Cage, Editors, Wolf Alice. Verder luister ik graag naar Kae Tempest, London Grammar, Habib Koité en af en toe de muziek waar ik in mijn studietijd van hield; bijvoorbeeld Pink Floyd, David Bowie, Simple Minds. Maar ik kan ook enorm genieten van Miles Davis, van Mozart of Tsjaikovsky.

Wat is je lievelingsuitje? 

Ofwel een museum/concert met daarna lunch of een dinertje in een goed vegan restaurant, of een mooie fietsrit met mijn lief door een mooi landschap, of met het gezin uit eten op het strand. Ende dinertjes en uitstapjes met mijn vriendinnengroep. Het maakt eigenlijk niet uit wat we doen, het is altijd fijn!

Foto van Peter Tijhuis van El Anatsui’s werk in het Stedelijk Museum
El Anatsui, In the World But Don’t Know the World, 2009, aluminium en koperdraad, 560 x 1000 cm, collectie Stedelijk Museum Amsterdam en Kunstmuseum Bern. Mogelijk gemaakt dankzij de Vereniging Rembrandt (mede dankzij haar Titus Fonds, haar Themafonds Naoorlogse en Hedendaagse kunst, haar Van Rijn Fonds en haar Coleminks Fonds), het Mondriaan Fonds, de BankGiro Loterij en Stiftung GegenwART, met speciale dank aan de SIGG COLLECTION © El Anatsui. Foto Peter Tijhuis

Wie is je lievelingskunstenaar? 

Ik houd van kleur en niet zo van rechte lijnen. Kandinsky in zijn middenperiode, voor de Bauhaustijd is voor mij een grote inspiratiebron. Maar ook Vincent van Gogh blijft intrigeren. Ik vind wat Banksy doet geweldig, omdat hij tegen het kunstwereldje aanschopt, maar tegelijk maatschappelijk relevant is. 

Ik ben me recent meer gaan verdiepen in de Afrikaanse kunstenaars. Ze ben ik erg onder de indruk van El Anatsui die gigantische wandobjecten maakt van afval; blikjes, flessendopjes etc. Er hangt er een in het Stedelijk in Amsterdam waar ik af en toe even naar ga kijken. En uiteraard Jean-Michel Basquiat, die zijn kleurige werk baseert op graffiti en heel expressief is in zijn maatschappijkritiek.

Wat wens je Castricum toe op cultureel vlak?

Er zijn best veel mensen die bezig zijn met beeldende kunst in Castricum. Veel ook bij een club. Het zou leuk zijn als het we samen een mooie grote ruimte zouden kunnen vinden waar we per toerbeurt konden exposeren. Er is een tijd een galerie geweest, Streetscape, maar die heeft het financieel niet gered. Dat is jammer, want er kwamen wel veel mensen kijken. Het zou fijn zijn als geld niet altijd zo’n gigantisch belangrijke rol zou spelen. We hebben allemaal cultuur nodig om geestelijk te kunnen ademhalen.