Of het nu een motie was over het afschaffen van de hondenbelasting of een modelverordening van de VNG, je hielp mee, je schreef mee en gaf commentaar. Het verhaal gaat dat jouw commentaar er zelfs toe leidde dat modelverordeningen van de VNG aangepast moesten worden.
Het leidde tot ongemak bij ambtenaren en college, die wel eens schrik hebben gehad of hun verhaal wel klopte. Maar ze waardeerden het ook dat er een raadslid was die niet alleen de inleiding en samenvatting las, maar het hele stuk.
Het leidde tot gemak bij collega-raadsleden. Zeker als er verordeningen besproken moesten worden, konden de woordvoerders van andere fracties vaak even rustig afwachten totdat jij je bijdrage had geleverd. Daarna hoefden ze alleen nog maar het standaard uit hun hoofd geleerde riedeltje op te zeggen: “Ik kan mij grotendeels vinden in het commentaar van collega Waterman."
Maar naast de kritische, juridische Aart, zeg maar de Eerste Kamer van dit huis, is er ook de GroenLinkser Aart. Onze inwoners, de mensen van Akersloot, Bakkum, Castricum, De Woude en Limmen, moeten kunnen rekenen op een sociale overheid. Om in juridische termen te blijven: regels zijn regels en het moet kloppen, maar cruciaal bij dit alles is de hardheidsclausule. Want tussen alle regels door kunnen mensen vermalen worden. Dan moet de gemeente kunnen afwijken van de regels. De menselijke maat, de hardheidsclausule: je hamerde er terecht op.
Aart, uiteraard gaan we je missen. Maar gelukkig ga je door als beoogd commissielid. Dus, ambtenaren, college en mede-raadsleden: houdt u er rekening mee dat uw voorstellen nog steeds moeten kloppen en dat u zich kunt aansluiten bij de woorden van Dhr. Waterman.