We staan voor de grote taak een aantal decentralisaties met ingrijpende gevolgen zowel financieel als organisatorisch zo goed mogelijk te laten verlopen. Voor de inwoners van Castricum betekent dit dat men meer voor elkaar moet gaan doen. Van een individualistische naar een participatiemaatschappij, zo heet het.
Voorwaarde voor het slagen van deze ommezwaai is onmiskenbaar dat mensen elkaar kunnen ontmoeten en leren kennen. Vooral op wijkniveau, waar het bieden van hulp aan elkaar het makkelijkst haalbaar is.
Dit college van B&W ontwikkelt geen enkel initiatief hiertoe. Sterker nog, op cultuur, kleine en grote lokale organisaties en sport wordt hard bezuinigd. Het Oranjecomité bestaat niet meer, muziekvereniging Emergo luidt de noodklok en er zullen nog velen volgen. Dé manier om participatie te frustreren. Het moet allemaal vanuit burgerinitiatieven opgezet worden, de gemeente bepaalt dan of men dit initiatief gaat faciliteren. En dat initiatieven uit het verleden ( zoals de hierboven genoemde) juist steeds minder worden gefaciliteerd, belooft weinig goeds.
In plaats van het voortouw te nemen passief afwachten en kansen om elkaar te ontmoeten minimaliseren! Wat is er terecht gekomen van wijkgericht werken dat zo hoog bij het college in het vaandel stond? Het is blijven steken bij een pilot in Bakkum. Geen plannen om wijkcentra in te richten of aan te wijzen. Wijkteams?
Als ouderen langer in hun huis moeten blijven wonen zullen ze langer gezond moeten blijven. Maar de sportsector wordt ook hard getroffen terwijl het algemeen bekend is dat bewegen hét middel is om gezond te blijven. En de stelling dat ouderen het allemaal wel zelf kunnen betalen kunnen we rustig naar het land der fabelen verwijzen. Hogere eigen bijdrage voor thuishulp, hogere drempels voor tegemoetkoming in kosten van woonaanpassingen. Als men al had kunnen sparen wordt dit hard bestraft. De bezuinigingen van het college werken dus averechts op het vormen van een participatiemaatschappij.
En sinds wanneer is sparen ( ruimte in leenruimte) een doel op zich? Een miljoen uittrekken voor transitiekosten op organisatorisch niveau maar geen extra geld voor de uitvoering? ( een prachtig geoutilleerd ziekenhuis zonder patiënten?)Terwijl Castricum net als zoveel dorpen sterk vergrijst en de vraag naar zorg toeneemt.
Daarom dient GroenLinks een amendement in om de eigen bijdrage in WMO voorzieningen te verlagen en één om op enkele culturele voorzieningen minder te bezuinigen. En moties om de uitvoerende instanties te stimuleren om de combinatieactiviteiten in hun programma in te passen én om van wijkgericht werken nu eindelijk werk te maken door met concrete voorstellen te komen.