Marcel Steeman (gemeenteraadslid D66) zegt in de krant over het gevreesde spoorwegknelpunt bij de Beverwijkerstraatweg: “Voor D66 bleek al snel dat eigenlijk niemand precies wist welk probleem er precies opgelost moest worden.”
Ach ja, “het succes heeft vele vaders”, zeggen ze wel eens. Ik herinner me nog goed dat ik in de eerste raadsactiviteit over dit onderwerp de vraag opperde of er echt wel sprake was van een onoverkomelijk probleem. Ik weet wel zeker dat niemand het waagde daarmee in te stemmen.
Maar inderdaad: om welk probleem gaat het eigenlijk? Het aantal treinen per uur zal – als het al doorgaat! - met één derde toenemen. Maar: meer treinen betekent méér overlap van passerende treinen. Het aantal keren dat de spoorbomen dicht gaan zal dus met minder dan die één derde toenemen. Voeg daarbij de kortere sluitingstijd van de bomen en het beleid om die verkorting verder voort te zetten: het ‘probleem’, vergeleken met de situatie tot voor kort, nadert naar nul. En bij een probleem van niks past een nulvariant met nul kosten. Onnodig te zeggen dat ook GroenLinks voor die nulvariant kiest.
Aart Waterman
Fractie GroenLinks