“ Het is echt iets om trots op te zijn wat Castricum zelf te bieden heeft. ”
Thomas Möhlmann

Thomas Möhlmann is dichter en wordt uitgegeven bij Uitgeverij Prometheus. Hij publiceerde tot nu toe zes dichtbundels en dertien poëziebloemlezingen. Zijn laatste bundel is Dankbaar lichaam. Een liefdesverhaal in gedichten. Daarnaast werkt hij als redacteur en subsidiecoördinator bij Singel Uitgeverijen.

Hij woont samen met zijn vrouw en twee kinderen in Castricum, en was daar onder meer ook betrokken de organisatie en het bestuur van het North Sea Poetry Festival. Ook zit hij voor deze regio in de vakjury van de Victoriefonds Cultuurprijs. In de buurt las hij zijn gedichten voor bij Fase Fier, de Klimaatmars Castricum, festival Bakkum Vertelt, Kunstenaars & Koningsduin en in De Bakkerij. Eén van zijn gedichten zal vanaf deze zomer de buitenmuur van kantoorboekhandel Laan sieren.

Thomas maakt, net zoals de helaas te vroeg overleden Castricumse dichter Howard Krol alias Arthur Lava, deel uit van de Klimaatdichters: een groeiende groep taalkunstenaars uit Nederland en Vlaanderen. Zij proberen met optredens, manifestaties en publicaties het klimaatbewustzijn te vergroten en bij te dragen aan het denken en praten over klimaatproblematiek en mogelijke oplossingen.

 

Wat is je lievelingsboek? Waarom?

Metamorphosen van Ovidius: ruim tweeduizend jaar oud, maar toevallig in de best mogelijke vertaling net weer in nieuwe herdruk verschenen bij uitgeverij Athenaeum! Tussen het begin (uit de Chaos) en het einde (lof op keizer Augustus) beschrijft Ovidius in zijn dichtwerk van 15 delen hoe de wereld ontstond en de geschiedenis zich voltrok, aan de hand van een haast eindeloze reeks mythologische gedaanteverwisselingen. Goden, stervelingen en alle wezens daartussen: iedereen is onderworpen aan voortrazen van de tijd, niets blijft ooit hetzelfde, alles verandert voortdurend, en niets gaat daarbij werkelijk verloren.

Wat is je lievelingsfilm? Waarom?

The Garden, van de Slovaakse filmmaker Martin Sulík. Een magisch-realistisch meesterwerk over een sullige man die een rommelige tuin erft. Bizar hoe grappig en diep Sulík dit simpele uitgangspunt heeft weten uit te werken. Toen deze film uitkwam, wilde ik iedereen ermee naartoe nemen. Ik heb hem daardoor destijds ongeveer negen keer achter elkaar gezien, en nóg werd het niet saai. Er bleek steeds weer een nieuwe laag te ontdekken, telkens verschuift je perspectief, zie je dat er niet maar één werkelijkheid is. Dat kan verwarrend zijn, maar het geeft natuurlijk ook vrijheid.

Filmposter The Garden van Martin Šulík. Een vrouw zweeft boven een tafel in de tuin, met gouden licht van een ondergaande zon. In gele letters de filmtitel 'The Garden'.
Albumcover 'Ok Computer' van de band Radiohead

Wat is je lievelingsmuziek? Waarom?

Ik luister heel graag muziek, en mijn smaak is tamelijk breed. Ik groeide op met bands als The Cure, REM en U2, en hield als tiener vooral van ska en punk, later vooral van gitaarbandjes en stoere frontzangeressen. Van Nederlandse bodem houd ik veel van Lucky Fonz III en De Kift, maar als ik maar één lievelingsband zou mogen noemen, is dat Radiohead. Luister bijvoorbeeld eens naar ‘Pyramid Song’ of ‘Paranoid Android’, ze kunnen je binnen één nummer van de aarde via de hel naar de hemel voeren, en weer terug... Ook in muziek heb ik geloof ik een voorkeur voor meerlagigheid en hou ik ervan als het zowel ferm als kwetsbaar durft te worden.  Mijn favoriete liedje is sinds de eerste lockdown trouwens van de singer-songwriter Patrick Watson, het heet ‘Here Comes the River’ en hoewel Watson toen hij het schreef natuurlijk nog helemaal niets wist over de coronaepidemie en hoe vreemd het leven zou worden, vertolkt hij die hele gewaarwording hierin perfect.

Wat is je lievelingskunstenaar? Waarom?

Jan Mankes, omdat hij uiltjes, bomenrijen en mensengezichten in al hun kwetsbaarheid en kracht weet te tonen.

Wat is je lievelingsuitje? Waarom?

In cultureel opzicht lonken van dichtbij natuurlijk Alkmaar en Amsterdam altijd wel, maar tegelijkertijd is het echt iets om trots op te zijn wat Castricum zelf te bieden heeft: een eigen onafhankelijke bioscoop, een boekhandel met een breed en sterk assortiment, een mooi theater, gevarieerde horeca en fijne evenementen in de warmere maanden. Naast dit alles geniet ik hier denk ik ook het meest van de duinen, de bossen en het strand, zowel voor sport als voor ontspanning. Laten we van ‘lievelingsuitje’ dus ‘perfecte dag’ maken, dan komt dit allemaal langs: ’s ochtends hardlopen in de bossen, ’s middags naar het strand met het hele gezin, ’s avonds eten aan zee en een filmpje bij Corso.

Wat wens je Castricum toe op cultureel vlak?

Ik wens Castricum een nieuw bloeiend literair festival toe. Het North Sea Poetry festival was schitterend lokaal geworteld en tegelijkertijd van nationale allure. Na het overlijden van initiator en grote energiebron Howard Krol bleek het lastig om dat in de lucht te houden, maar het zou prachtig zijn als zoiets weer nieuw leven ingeblazen kon worden. Verder zijn er natuurlijk dingen te noemen waar je volgens mij nooit te veel, of zelfs maar genoeg, van hebt, zoals goede werkruimtes voor kunstenaars, literair-culturele ontmoetingsplekken, kleinschalige alternatieve podia en gelegenheid om lokale kunstenaars in alle disciplines voor het voetlicht te brengen.

Ik wens Castricum een nieuw bloeiend literair festival toe.